چند روز پیش ایسنا رو باز کردم که اخبارش رو بخونم یه چیزی توجه ام رو جلب کرد. چهار-پنج تا خبر پشت سر هم در مورد سیاست خارجی بود و همش هم در مورد پرونده هسته ای اما هر کدوم از یکی از مقامات؛ از لاریجانی، احمدی نژاد، عاصفی ومتکی .

من نمیدونم هیچ کجای دنیا این روش مرسوم هست که چند نفر همزمان مسیول یه بخش باشند و هر کدوم هم یه حرفی بزنند و البته هیچ کدوم هم اختیار کامل تو اون بخش نداشته باشند.

یادمه یکی ازشرکتهایی که تو ایران توش کار میکردم هم دقیقن مشابه همین وضعیت مملکت داریمون اداره میشد. یعنی یه شرکتی که حدود هشتاد تا پرسنل بیشتر نداشت چهار-پنج تا رییس داشت که هر کدوم هم ساز خودشون رو میزدند والبته دار و دسته خودشون رو هم داشتند.

من که اول رفته بودم اونجا کلی گیج شده بودم نمیدونستم بلاخره باید حرف کدوم یکی رو گوش بدم. هر روز یکی از این رییس ها منو صدا میکرد و ازم میخواست بگم قراره چه کاری بکنم. تا مدتها نمیدونستم بلاخره من قرار مسیول بخش ایزو باشم یا قسمت اطلاعات شرکت یا مهندسی فروش. فکرکنم مشتری ها هم حسابی گیج بودند از دست این شرکت ما البته نمیدونم شاید هم میدونستند باید هر دفعه دم کدوم یکی رییس رو ببینند و به این سیستم عادت داشتند.

بعد از یه مدت از رییس اصلی شرکت که صاحب اصلی اونجا هم بود خواستم به همه بچه ها شرح وظایف بده(دیگه مشخص شده بود که من قراره تو بخش ایزو باشم برای همین هم باید برای تمدید ایزو یه چارت سازمانی درست میکردیم) که هم هر کسی بدونه مسیول چه کاری هست هم اینکه اختیاراتش معلوم باشه و کارش هم با بقیه تداخل نکنه.

فکر میکردم خود مهندس که تحصیل کرده انگلیس هم بود این موضوع رو نمیدونه و نمیبینه. اما بعدن فهمیدم این سیاستشون بود که هر وقت کار خودشون هم ایرادی پیدا کرد بتونند تقصیر رو گردن یه نفر دیگه بندازند. هر روز هم تو شرکت سر اینکه یه نفر تو کار یکی دیگه فضولی کرده دعوا میشد.

این موضوع منو یاد بحث ادامه جنگ بعد از فتح خرمشهر میندازه که هنوز هم که هنوزه معلوم نیست اون موقع کی خواسته که جنگ ادامه پیدا کنه و هر کدوم از مقامات تو مصاحبه هاشون میخوان از زیر بار این مسیولیت شونه خالی کنند و بندازند گردن یکی دیگه.

**********