و شما هم گستاخانه شصت سال پیش این کار رو کردید و از اون گستاخانه تر بمب رو بر سر مردم هیروشیما ریختید تا مثلن جلوی ژاپنی ها رو بگیرید؛ صدای هیچ کس هم در نیومد.

هنوز این ژاپنی ها دارند صدمات اون بمب رو پس میدن.

لابد شما چون آقای جهان هستید میتونید تشخیص بدید کی و برای چه کسانی از بمب اتم استفاده کنید اما ایران حق نداره!

با اینکه هیچ دل خوشی در حال حاضر ازحکومت ندارم به خصوص بعد از خوندن گزارشها از برخورد مهرورزانه دیروز با زنهایی که فقط هدفشون برگزاری یه مراسم بوده و نهایتن احقاق حقوق زن ایرانی؛ همونهایی که تو همه جریانات از مشروطه تا انقلاب و جنگ و... بیشتر از خیلی از مردها حضور داشتند و بعد از اون براحتی کنار گذاشته شدند؛ اما دلم نمیخواد یه کشور دیگه اینجوری به کشورم زور بگه.

با اینکه از همه موارد بیشتر به این فکر میکنم که وقتی حکومت ایران نمیتونه یه جاده درست و حسابی بسازه و آمار تلفات در اثر انواع حوادث انقدر بالاست و هیچ اطمینانی به اینکه حکومت ایران میتونه یه پروژه هسته ای(صلح آمیز یا غیرش) رو بدون اینکه خرابی برای محیط زیست و مردم به بار بیاره دنبال کنه؛ اما لجم در میاد وقتی آمریکا با این وقاحت از گستاخی ایران حرف میزنه.

عین همون چوب معروف شدیم نه از این سیاستهای حکومتمون و همه بدبختی هایی که این همه مدت با این روش حکومتی سر مردم آووردند راضی هستیم نه از پررویی و زورگویی بقیه کشورها میتونیم چشم بپوشیم.

بی خیال بابا چند روز دیگه عیده. چه اهمیتی داره که زنها تو ایران چه وضعیتی دارند؛ چه اهمیتی داره که پرونده ایران بره شواری امنیت ؛ چه فرقی میکنه که بیکاری و فقر و فحشا و اعتیاد و هزار درد دیگه داره بی داد میکنه؛ اصلن گیرم همه مردم اخلاق رو فراموش کردند و دارند سر همدیگه رو کلاه میذارند؛ فرض کن روز به روز فرهنگ مردم پس میره و بدبختی هاش پشت سر هم معلوم میشه؛ عید و چهارشنبه سوری رو عشق است که ما رو یاد نیاکان و اجدادمون میندازه. و اینکه میتونیم به چند هزار سال پیشمون افتخار کنیم.