من امروز متوجه شدم که این رفتار مودبانه ژاپنی ها من رو بدجوری بد عادت کرده و ترسیدم که اگه روزی بخوام برگردم ایران زندگی کنم به احتمال خیلی زیاد برام خیلی رفتارها سخت خواهد بود.

امروز با یکی از دوستام برای ناهار رفتیم یه رستوران ترکی که تازه نزدیکمون باز شده.

توی شهر ما یه رستوران ترکی دیگه هست که نسبتن قدیمیه و پاتوق شنبه شبهای من و شوشو. چون غذاهاش خیلی طعم و مزه غذاهای ایرانی رو میده وما هر وقت میخواهیم به خودمون حال بدیم میریم اونجا.

صاحب اون رستوران یه پسر کرده که کلی باهاش رفیق شدیم وخیلی وقتها ما رو با باقلواهای ترکی و چای ایرانی مهمون میکنه.

اون بهمون گفته بود که صاحب این یکی رستوران یکم"منتال پرابلم" داره اما من فکر میکردم چون رقیبشه داره این حرف رو میزنه تا امروز که با دوستم رفتیم این یکی.

از طرز برخورد صاحب رستوران اصلن خوشم نیومد.

اول اینکه با یه سیگار به دستش موقعی که ما داشتیم غذا میخوردیم بالای سرمون وایساده بود و حرف میزد. بعد هم که دید من ایرانیم رو کرد به دوستم و گفت تو اگه بری ترکیه میتونی بدون حجاب تو خیابون باشی اما تو ایران باید روسری سرت کنی ها. و هی ابراز فضل از ایران.

من انقدر از حرفاش لجم گرفته بود که سرم رو انداختم پایین و مشغول خوردن شدم. اما مگه ول میکرد.

بعد هم موقع حساب کردن رو کرده میگه شغلت اینجا چیه؟ با غیظ(دیکته اش درسته؟) گفتم دانشجو. برگشته به دوستم میگه تو ترکیه وقتی کسی دانشجو هست ازدواج نمیکنه.

یکی بگه فضول کسی از تو دعوت به سخنرانی کرد.تازه خودش به دوستم گفت هشت ساله ژاپنه. اما دریغ از یکم ادب که از اینها یاد گرفته باشه.

خداییش آدم این رفتارها رو که میبینه بعد مقایسه میکنه با ژاپنی ها و اون همه ادب و احترامشون که به مشتری میذارن یا تو هر موقعیت دیگه ای، می فهمه چرا اینا انقدر تو دنیا محبوبند.

فکر میکنم دیگه نتونم یکم رفتار دور از ادب رو تو موقعیت های اجتماعی تحمل کنم و این تو ایران که همه پر از استرس و تنش هستند خیلی بده.

**********

دیشب بالاخره بعد قرنی قسمت دوم Bridget Jones رو دیدم.

به نظرم از قسمت اولش خیلی بامزه تر و بهتر بود. فکر کنم اون موقع که اون قسمتش رو میدیدم خیلی تو مودش نبودم برای همین خیلی خوشم نیومد اما این دفعه انقدر خندیدم که دلم درد گرفته بود.

فیلم به شدت دخترونه که با شخصیت بریجید کلی احساس هم ذات پنداری کردم به خصوص این صحنه مهمونی و آماده شدنش براش که عکسش این پایینه.

عاشق اون جمله آخرشم:

"...Happiness is possible, even you are 33 and have a butt in the size of two bowlling balls. "