$BlogRSDUrl$>
هیجانزدگیاین عکسهای هم وطنهای غیرتی رو که دیدم فقط یه چیز به نظرم میاد. لطفن یه کم جدی به تحلیلم فکر کنید.یه نظر شما چه جوری ممکنه این همه خشم همراه با هیجان تو وجود یه عده جمع بشه که اینجوری به آتیش زدن و سنگ پرانی بیفتن. من که میگم فقط برای اینه که به این آدمها از بچگی اجازه داده نشده انرژی و هیجاناتشون رو خالی کنند اون وقت وقتی موقعیت دستشون میفته اینجوری تلافی میکنند. این ژاپنی ها از همون بچگی اصلن بچه هاشون رو در هیچ چهار چوب خوب و بدی قرار نمیدن نه مذهبی نه اخلاقی نه اجتماعی. البته تو اجتماع مواظب هستند که بچه ها باعث آزار بقیه نباشند نه اینکه مثل بچه های ایرانی مدام جیغ بزنند و گریه کنند و همه رو عاصی کنند. پدر و مادر ها یکم به خودشون فشار میارند و بچه ها شون رو کنترل میکنند تا باعث درسر بقیه نباشند اما از بکن نکن کردن خبری نیست. تو مدرسه سر کلاسها بچه هایی که نمیتونند سر جاشون بشینند اجازه دارند تو کلاس راه برند یا هر کار دیگه ای که دوست دارند انجام بدن. یه جوری انرژی هاشون تخلیه میشه برای همین هر چی بزرگتر میشند آرومتر میشند. اینه که شما هیچ وقت نیمبینید آدمها به صورت عصبی با هم برخورد کنند. من بعد از سه سال و نیمی که اینجا هستم تا حالا ندیدم کسی به صورتی که ما تو ایران همیشه استرس داریم دچار هیجان و خشم یا حتی شادی بشه. هر چی خانواده ها محدودیت ها رو بیشتر میکنند بچه هاشون در شرایط هیجانزا دچاراحساسات کنترل نشده بیشتری میشند. (این فقط یه تحلیل نصفه نیمه یا مقایسه است از رفتار شناسی بعضی از آدمها.)
|