هفته پیش ژاپن بعد از ماهها بحث با قدرت کامل اعلام کرد که دیگه از آمریکا گوشت وارد نیمکنه. برای آمریکا که یه بازار بزرگ رو برای صادرات گوشت از دست داد فکر کنم خیلی جای ضرر باقی میمونه. الان ماههاست که این بحث جریان داره و یه بار هم رایس چند ماه پیش اومد اینجا و کلی التماس این ژاپنی ها کرد که این کار رو نکنن.

در نظر داشته باشید این در حالی هست که آمریکا نفوذ خیلی زیادی روی ژاپن داره اما وقتی مردم و حکومت منتخبشون!!! نمیخوان که دیگه گوشتی وارد کنن حتی آمریکا هم با این همه نفوذ و قدرتش دیگه نمیتونه کاری بکنه.

حالا وضعیت رو مقایسه کنید با ایران و پرونده هسته ایش.

کشورهای اروپایی و آمریکا دارن رسمن زورمیگن. خیلی راحت وقتی خودشون بمب اتم و انواع و اقسام سلاحهای جنگی رو تولید میکنن و بدون اینکه به جایی جواب پس بدن همین سلاح ها رو جلوی مردم عراق و افغانستان و... استفاده میکنن؛ یا وقتی همه کله گنده هاشون دستی در تجارت اسلحه دارن تا جایی که زمان جنگ ما به ایران که دشمنشون هم هست اسلحه میفروشن و همیشه آتیش جنگ رو هر جای دنیا که باشه روشن نگه میدارن تا سود بیشتری رو نصیب کارخونه های اسلحه سازیشون بکنه، اما وقتی نوبت به ایران میرسه فقط به خاطر حرفهای سران مملکت ما که خودشون هم میدونن خیلیش هم مصرف داخلی فقط داره و هیچ تهدیدی به حساب نمیاد، ادعا میکنن که حتی ایران حق داشتن تکنولوژی هسته ای رو برای تولید انرژی هم نداره.

آخرش هم یا ما رو میندازن به وضعیت جنگی یا دودستی مملکت رو میسپارن به روسیه و چین و شاید هم جاهای دیگه.

بله که آمریکا و بقیه کشورها میتونن بهمون زور بگن. چرا نگن وقتی میدونن که حکومتهای مثل ایران در مقایسه با جایی مثل ژاپنی پایگاه مردمی نداره یا اینکه خیلی پایگاهش ضعیفتره.

منظورم فقط الان نیست ها از قاجار و پهلوی و صفویه بگیر تا آخر. هیچ کدوم کاری برای مردم و مملکت نکردن جز حراج هر چی که مال مردم بود.

میدونم اشتباهه اما هنوز بعد از سه سال عادت نکردم که انقدر اینجا رو با ایران مقایسه نکنم.