کرسی زمستانی...دیروز اولین برف زمستونی اومد. و خانواده دو نفری ما هم بساط کرسی رو راه انداخت. هر چند جای انار و گلپر به شدت خالی بود، اما گوش دادن به روخونی شوشو از کتاب " پله پله تا ملاقات خدا" انقدر چسبید که حد نداره. جای همه عزیزان کنارمون خالی بود. ای کاش تو ایران رسم کرسی گذاشتن باز مد میشد. شاید هم خودم اومدم ایران و باز مدش کردم.
در حاشیه: انگار هیچ وقت دنیا عادل نبوده.
|
