مامان شوشو (یعنی مادر شوهر خانوم حنا!) یه اخلاقی داره که به نظرم اون رو جزو نوادر ایرانی قرار میده.

اگر باهاش از کسی حرفی بزنی که توش به اندازۀ یه لپسیلون غیبت باشه یا بد گویی فقط سرش رو تکون میده یا سعی در عوض کردن حرفت میکنه. نه تاییدت میکنه و نه با نصیحت کردن تو ذوقت میزنه.

مامان شوشو زن بسیار مومنیه. نه مومن متظاهر. نه از این آدمهایی که ادعای پاکی و تقواشون گوش فلک رو کر میکنه. ولی تو بدجنسی و دودوزه بازی رودست ندارند.

از اون آدمهایی که برای دل خودشون نماز میخونند یا بقیه فرایض دینی رو انجام میدند. از اونهایی که هیچ اصراری به مسلمون کردن بقیه ندارند. نصیحت نمیکنند. ایراد نمیگیرند. بالای منبر نمیرند. با همه تیپ آدمی رفیقند.

اگر ازشون چیزی بپرسی یا کمکی بخواهی راهنماییت میکنند.

از اونهایی که بد کسی رو نمیگند ودر حق کسی بدجنسی نمیکنند. اهل قضاوت کردن نیستند.

تا اونجایی که بتونند به بقیه کمک میکنند. همیشه خوب بقیه رو ازشون میشنوی.

از همه مهمتر شادند و از شادی بقیه حال میکنند.

راستی از این نسل مومنها هنوز هم بعضی وقتها دیده میشه؟

یا با گندی که حکومت به باورهای مردم زده و داره میزنه، دیگه کسی رغبتی به دینداری نداره؟