امروز فهمیدم دوچرخه سواریم هم مثل درس خوندنم میمونه و اون هم مثل همه کارهای زندگیم.

اولش که انرژی دارم تند میرم به هوای اینکه زودتر به مقصد برسم.

وسطهاش خسته میشم و آروم میکنم .این موقع است که سرم رو به دیدن قشنگی ها یا زشتی های اطرافم (تو درس خوندن میشه لذت یادگیری و سختیهاش) گرم میکنم.

بعد که دیدم داره دیرم میشه باز دوباره سرعتم رو زیاد میکنم تا به موقع برسم.

اما مهم اینه که همیشه رسیدم.