دیروز یکی از دوستهای ژاپنی اومده بود خونمون.این دوستمون یه خانوم چهل ساله است به نام نااوکو، که اول شاگرد زبان انگلیسی خاله ام بوده.چون خاله من قبل از اینکه بره آمریکا اینجا یه دوره دکترا بیو شیمی خونده ،حدود ده سال پیش ،و اون موقع یه چند تا کلاس زبان داشته و نااوکو هم یکی ازشاگردهای کلاس بوده .سر یه مریضی خاله ام کلی به دادش میرسه و وقتی تنها بوده کلی بهش کمک میکنه.

نااوکو یه سینگل مادره و تا انجایی که من میدونم هیچ وقت ازدواج نکرده.

دخترش پونزده ساله است و الان برای یه دوره یک ساله رفته کانادا و اونجا با یه خونواده زندگی میکنه.تقریبن تمام خانواده هایی که من میشناسم و نصف بیشتر دوستهای ژاپنیم همشون یه دوره به صورت اکس-چینج تو دوران مدرسه یا دانشگاه به یکی از کشورهای انگلیسی زبان رفتند .هزینه این مسافرتها هم بستگی به مدت زمان و کشوری که انتخاب میکنن داره.فکر میکنم کانادا یکی از کشورهای گرون به حساب میاد و البته مدت یک سال هم هزینه خیلی بالایی باید داشته باشه.

نااوکو خیلی خیلی زن خوبیه و از اون آدمهایی که همیشه سعی میکنه آدم رو خوشحال کنه.برعکس خیلی از ژاپنی ها خیلی خوش برخورد و صمیمیه و همیشه باهاش خوش میگذره.بودن باهاش یه نکته مثبت دیگه ای هم که داره اینه که چون یه موقعی معلم زبان ژاپنی بوده هر وقت باهاش هستیم سعی میکنه بهمون زبان درس بده که شوشو بخصوص خیلی از این موضوع استفاده میکنه.

دیروز حرفمون رسید به تقویم ایرانی یکی از چیزهایی که من همیشه با غرور در موردش توضیح میدم.یه جورایی تقویم ایرانی هوشمندانه ترین تقویم دنیاست.ژاپنی ها روزهای اعتدالین بهاری و پاییزی رو تعطیل میکنن .نااوکو داشت توضیح میداد که ما میگیم این دو روز فاصله بین زمستون و بهار و تابستون و پاییزه.دقیقن همون چیزی که تو تقویم ما هست .میگفت ما قدیمها برای بلندترین شب سال هم مراسم داشتیم اما برای بلندترین روز سال نه.

من هم براش مراسم شب یلدا رو توضیح دادم.به هر جون کندنی بود براش گفتم که ما شب یلدا فال حافظ میگیریم .از بس ما از حافظ تعریف کردیم گفت پس برای من هم یه فال بگیرید.نیتش این بود که چون دوشنبه میخواد برای تعطیلات بره تایلند فالم بگه من چه کاری بکنم بهتره تا بیشتر خوش بگذره و یه وقت پاسپورت و پولها مو گم نکنم!!!

حافظ عزیز هم آبروی ما رو حفظ کرد و یه فال که مربوط به سفر بود برامون گرفت.ما هم به هر شکلی بود سعی کردیم به جوری براش تعبیرشو بگیم که متوجه بشه.

انقدر هیجان انگیزه که وسط این همه تبلیغات منفی که از ایران و مسلمون ها میشه آدم از خوبیهای فرهنگ ایرانی حرف بزنه.باز جای شکرش باقیه که کلی چیزهای خوب از ایران هست که آدم جلوی خارجی ها پزشو بیاد و بهش افتخار کنه.