انگار هیچ وقت نمیشه آدم قاطی یه جماعت ایرانی بشه و بیشتر از خیر،شر نصیبش نشه.هر چقدر هم که بی طرف باشی و سرت تو کار خودت باشه آخر جز توهین و افترا نصیبت نمیشه.

خیلی سخته که بدون به لجن کشیدن دیگران حرفمون رو بزنیم و از نظراتمون دفاع کنیم؟خیلی سخته که به انسانیت همدیگه احترام بذاریم؟خیلی سخته اگه کسی حرفش از ما به نظر درستتر میاد ،لت و پارش نکنیم تا حرف خودمون رو به کرسی بشونیم؟خیلی سخته که یاد بگیریم یه هدف دست جمعی مهمتر از نظرات ماست؟و ...

اینجا اونجاییه که آدم متاسف میشه برای ایرانی بودن خودش.دلتون هر چی میخواد بگید و هر جور که میخواهید فکر کنید، اما من خارجی ها رو به هزار تا هموطن هایی که منطق،عفت کلام ومراعات احترام متقابل رو ندارن، ترجیح میدم.

انسان بودن از ایرانی بودن یا مسلمان بودن برام مهمتره.

اول سعی کنید یاد بگیرید انسان بودن یعنی چه بعد ادعای دفاع از حقوق انسان بکنید.

هر کس این نوشته رو به خودش گرفته درست گرفته.