انقدر دلم میخواد این و این یکی نمایش رو ببینم که حد نداره .از آخرین باری که تو ایران تاتر رفتم یه قرن میگذره.اون اپرایی هم که چند ماه پیش اینجا رفتم با همه قشنگیش یه دنیا با تاتر های کسانی مثل بیضایی ،رحمانیان ؛ میرباقری و ...فرق داشت.حس دیگه ؛ فیلم و موسیقی و تاتر تو حال و هوای خاص خودش به آدم میچسبه.درسته که الان یکم از فرهنگ ژاپنی رو درک میکنم ولی این درک کردن کجا و اون حس فرهنگی ایرانی که باهاش بزرگ شدم کجا.برای من قصه خاله سوسکه شهر قصه که دنبال یه شوهر میگرده تا موقع زدنش زیاد اذیتش نکنه از هزار تا قصه قشنگ دختر کشاور فقیری که میمیره چون ضعیف بوده قابل درک تره. شما هایی که میرید این تاتر ها رو میبینید جای من رو هم خالی کنید.

**********

خانواده دوتا مستند ساز ایرانی یه وبلاگ ساختن و توش از اخباری که میگیرن مینویسن.اگه دوست دارید یه کلیک اینجا بکنید.

**********

چهار سال داشتن بچه ها رو میدزدیدن و هیچ کس متوجه نشده بوده؟مسولین حتمن دنبال پیدا کردن قاتلهای پاکدشت بودن که متوجه نشدن!!!