هميشه وقتی ميخوام بنويسم دلم می خواهد مثل قديما که انشا می نوشتم بشینم با کلی دقت يه متن ِ درست و حسابی بنويسم،اما خوبی وبلاگ اين که به اين کارا احتیاجی نيست و ميشه هر حرفی رو بدونِ اديت کردن توش نوشت.غرض از اين مقدمه چينی اين که ميخواستم يه متن خوب برای اعلام مخالفتم با جنگ بنويسم .اما لازم نيست آدم خيلی هم خوب و جذاب بنويسه.همين که حرفشو زده باشه کافیه.من به هيچ عنوان دلم نمی خواد جنگی بر عليه ايران بشه چه از طرف آمريکا چه هر جای ديگه ای.به هيچ عنوان حاضر نيستم ببينم کشورم دچار يه جنگ ديگه بشه. ا

اصلا برام قابل درک نيست که چطور بعضی فکر ميکنند که با جنگ همه چيز درست ميشه.تا کی ميخواهيم بشینیم و منتظر باشيم همه چيز از خارج برامون انجام بشه.چرا فکر ميکنيد اگه جنگ بشه حتما بعدش مملکتمون گلستان ميشه.فکر ميکنيد اون موقع هر حکومتی که انتخاب بشه يا از طرف آمريکا تحميل بشه بهتر از الان ميتونه مملکت رو اداره کُنه. گول ظاهر قضیه انتخابات عراق و افغانستان رو نباید خورد .فکر ميکنيد بعدا اين حکومت عراق يا افغانستان نبايد هميشه سرشو جلوی آمريکا و دستوراتش خم کُنه.شايد مردمش وضعِ مالی و آزادی های اجتماعی بيشتری پيدا کنن اما من فکر نمی کنم از دست زور گو یی های آمريکا راحت باشن.من ميدونم که مردم ما الان احتياج به چيز ها یی دارن که اين حکومت با اين شکل فعلی نمی تونه جوابگو باشه ،ميدونم که خيلی کاستی و بی عدالتی ها هست.اما نميتونم قبول کنم يه کشور ثانی که به هيچ عنوان به منافع من و مردم کشورم فکر نمی کنه بياد و بخواد به شکل متمدنانه استثمارمون کُنه. ا