من از یه اخلاق این ژاپنیها خیلی حال میکنم ..این ژاپنیها شکر گذارترین مردم دنیا در قبال نعمت هستند.من همیشه عقیده داشتم و دارم که خدا خوشش میادوقتی که بنده هاش با لذت از نعمتهاش استفاده می کنن. این بزرگترین تشکره؛ اون وقته که حتما ازنعمتهاش به اونا بیشتر و بیشتر میده مثل خود آدما مثلا اگه ما به کسی چیزی بدیم و اون با لذت ازش استفاده کنه بیشتر خوشحال میشیم یا اینکه اگه سر کج کنه و یه جوری رفتار کنه انگار خوشش نیومده یا اصلا به اون احتیاجی نداشته خب خدا هم همینطوره دیگه ..یکی از درسهایی که از این ژاپنیها گرفتم هم لذت بردن از هر چیز کوچیکه...مثلا اینها اگه یه نفر بهشون یه دونه سیب یا یه شکلات بده هزار بار تشکر میکنن یا وقتی یه غذای خوشمزه میخورن انگار دارن بیشترین لذت زندگی رو میبرن .این خیلی قشنگه که آدم یه همچین روحیه ای داشته باشه حالا عوضش ایرانیها چی کار میکنن اگه مثلا براشون یه کادو ببری که خیلی چشم گیر نباشه یا ارزون باشه؟ چقدر ما ایرانیها از زندگی و لذتهایی که مطمینن خدا برامون گذاشته تا ما فقط استفاده کنیم دور شدیم ..حالا چرا اینا رو گفتم برای اینکه همین حالا این سنسی محترم ما برای هممون یکی یک دونه خرمالوی خوشمزه آورد و همه با کلی شوق و ذوق شروع کردن به تعریف کردن کلی هم تشکر از استاد حالاا اگه تو ایران یه نفر به آدم یه خرمالو بده خداییش میگفتیم" مگه من گدا بودم ؟؟؟"در هر حال که من تازه دارم قدر واقعیه لذتهای مادی زندگی رو میفهمم جالبه ما ایرانی ها هم تا دلت بخواد مادی هستیم اما یه جوری رفتار میکنیم انگار از بینیازبدنیا اومدیم . بابا به خدا این خبرا نیست هر چیز لذت بخش مادی که تو این دنیا هست رو باید ازش لذت برد واین لذت رو هم با دیگران تقسیم کرد تا دیگه حسابی کیفمون کامل بشه.این شعار نبود واقعا تصمیم گرفتم تو این یه مورد مثل این چشم بادومیها رفتار کنم