امروز و اول مهر
امروز قراره که همه امروز باشن من هنوز يه چيزی رو نفهميدم که چرا ما ايراني ها هر وقت چيزي رنگ سياسي ميگيره همه راجع بهش اظهار نظر ميکنيم و لي براي مسايل ديگه که پيش مياد هيچ کاري نميکنيم .مثلا نميدونم چرا هيچ کس در مورد اون دو تا قاتل که جنايت به اون فجيعي رو انجام دادن هيچي نگفت و سعي نکرديم حتي از اون بچه هايي که بيگناه پرپر شدن يادي بکنيم .من هم مثل تمام کسايي که تو اين حرکت شرکت کردن با سانسور اينترنت مخالفم و آزادي بيان رو حق مسلم براي همه ميدونم اما متاسفم که ما ايرانيها فقط موقعي عکس العمل نشون ميديم که به شکلي به خودمون مربوط بشه .اين چند روزه به کلي وبلاگ سرزدم اما غير ازآقاي بهنود که اون هم ناقص و غلط از اين فاجعه ياد کرده بود هيچ کس حتي يه خط ننوشته بود که از اون بچه ها ياد کرده باشه.اميدوارم روزي برسه که ما نسبت به تمام مسايل کشورمون حساس باشيم
اين روزها همه چيز آدمو ياد مدرسه ميندازه يادش بخير تمام اول مهرها و همه روزهاي خوب مدرسه که پر از شيطنت و هيجان اون سالهاي نوجووني بود .اولين اول مهر من و همسن هام با شروع جنگ بود و آخرينش دوازده سال پيش هنوز باورم نميشه که اين همه بزرگ شدم يه موقعي فکر ميکردم تنها کار دنيا مدرسه رفتنه بعد دنيام هي بزرگترو بزرگتر شد و حالا که کلي از ايران دورم همه چيز اينجا هم منو ياد اون روزهاميندازه.از دوستهاي مدرسه يه سري رو تو اورکات پيدا کردم که هر کدوم يه جاي دنيا هستن و يه سري هم که ازشون هيچ خبري ندارم اما هميشه يادشون ميکنم
دانشگاه هم دوران خودشو داشت هر چند که اولين روز دانشگاه هيچ وقت جاي اول مهر و نميگرفت اما دوستيهاي دانشگاه با من خيلي سازگارتر بود شايد براي اينکه بزرگتر شده بودم



My nowadays location in the world.